Сепак, СЗО уште на 30 јануари 2020 година прогласи највисоко ниво на тревога поради новиот коронавирус, кој беше откриен во Кина во декември 2019 година, означувајќи го како вонредна состојба во јавното здравство од меѓународно значење.
На 9 март, под притисок на новинарски прашања, директорот на СЗО, Тедрос Аданом Гебрејесус, ја спомена „заканата од пандемија“, но вистинскиот шок дојде два дена подоцна.
Моментот што го промени светот
На 11 март 2020 година, пред преполна сала во седиштето на СЗО во Женева, Тедрос, заедно со директорот за итни случаи Мајк Рајан и епидемиологот Марија ван Керхов, изјави:
„Длабоко сме загрижени поради алармантното ниво на ширење и сериозноста на ситуацијата, како и недостатокот на реакција низ целиот свет. Поради тоа, оценивме дека Ковид-19 може да се класифицира како пандемија.“
Во тој момент, според официјалните податоци, помалку од 4.300 луѓе починале од вирусот. Пет години подоцна, бројката ќе се мери во милиони. До средината на март 2020 година, светот беше сведок на масовни затворања, преполни болници и економски колапс.
Новинарот Џон Зарокостас, кој со децении ги следи меѓународните организации во Женева, за AFP изјави:
„Зборот ‘пандемија’ ја промени играта. Имав чувство дека СЗО мораше да ја направи таа изјава, бидејќи владите не реагираа соодветно по предупредувањето во јануари.“
Дали следната пандемија е само прашање на време?
СЗО постојано предупредува дека новата пандемија е само прашање на време.
Во 2021 година, земјите-членки започнаа да работат на меѓународен и обврзувачки договор за превенција и подготвеност за пандемии, во обид да се избегнат истите грешки. Преговорите се сложени, а завршната рунда е закажана за 7-11 април 2025, со цел договорот да биде финализиран пред годишното собрание на СЗО во мај.
Во изминатите пет години, од март 2020 година, СЗО двапати прогласи вонредна состојба во јавното здравство – двата пати поради епидемии на мајмунски сипаници.
