Синоќа во Нови Сад, околу 21:39 часот (Европа/Скопје), протестот што започна мирно со повик за избори и академска автономија заврши со солзавец и апсења. Илјадници студенти и граѓани излегоа на улиците под мотото „Србијо, дали се слушаме?“.
Демонстрантите извикуваа „Избори сега“ и „Вучиќ, замини“, пароли што ја отсликуваа јасната волја за политичка промена и демократија (AP). Тие пораки не беа само зборови, туку јавно изразена надеж и отпор кон системот што го сметаат за заробен.
Полицијата употреби солзавец и шок-бомби, особено пред Филозофскиот факултет, каде што дојде до судир со демонстрантите (Reuters). Неколку студенти и новинари беа приведени. Делови од јавноста сведочеа дека полицајците им наредиле да легнат на асфалтот со рацете зад грб. Сцената остави впечаток на грубо кршење на човековите права и слободата на протест.
Факултетите требаше да бидат места на слободна мисла и академска дебата. Наместо тоа, кампусот беше претворен во сцена на полициска интервенција. За многумина, тоа беше напад врз универзитетската автономија и потсетник дека демократските простори можат лесно да бидат загрозени.
Протестите не излегоа од празно. Тие се продолжение на незадоволството по трагедијата во железничката станица во Нови Сад лани, кога загинаа шеснаесет лица. Таа несреќа стана симбол на потребата за отчетност и борба против корупцијата. Студентите ја презедоа улогата на двигатели на промената, носејќи го гласот на младите во политичката арена.
Настаните од синоќа не се само српско прашање. Балканот гледа и учи. Демократијата е кревка кога институциите ја заменуваат отчетноста со сила. Студентите од Нови Сад испратија порака дека слободата мора да се брани и дека гласот на младите има моќ да го потресе системот.
