Брзината со која нашиот мозок обработува информации се обработува во новото истражување, а резултатите покажуваат дека и не сме толку ментално брзи како што сакаме да мислиме. Всушност, истражувањето покажало дека нашиот мозок обработува информации со брзина од само 10 бита во секунда.
Истражувањето кое го спровеле неуробиолозите Ѓијеји Џенг и Маркус Мајстер од Калифорнискиот институт за технологија укажува дека оваа спорост на нашиот мозок е резултат на начинот на кој внатрешно обработуваме мисли во една датотека, што создава одредено загушување, пренесува ртс.рс.
Од друга страна, брзината на обработка на информациите е во целосна спротивност со начините на кои функционира нашиот периферен нервен систем кој паралелно собира сензорни податоци при ∼109 бита/с, многу побрзо од нашиот 10-битен когнитивен компјутер.
За Џенг и Мајстер оваа несогласеност помеѓу внесот и брзината на обработка претставува мистерија.
„Секој момент извлекуваме само 10 бита од трилиони кои нашите сетила ги собираат и користиме тие 10 за да го гледаме светот околу нас и носиме одлуки“, истакнува Мајстер. „Ова е парадоксално: што прави нашиот мозок за да филтрира сите овие информации?“
Во својата неодамнешно објавена работа, Џенг и Мајстер изведуваат хипотеза дека, и покрај богатството на пејзажот во нашиот ум, постоењето на фотографска меморија и потенцијално несвесна обработка на податоци, нашиот мозок всушност функционира запрепастувачки споро и многу ретко достигнува врвови над десетина бита во секунда.
Како што утврдиле за време на истражувањето, за решавање на Рубиковата кутја со врзани очи, за обработка се потребни нешто помалку од 12 бита во секунда. Играње на стратегиска компјутерска игра Starcraft на професионално ниво – околу 10 бита во секунда. Читање на овој натпис – најмногу 50 бита во секунда и тоа привремено.
Под претпоставка дека добиените резултати се точни, неуробиолозите сметаат дека диспаритетот помеѓу обработката на надворешните стимули во нашиот „надворешен мозок“ и пресметките на „внатрешниот мозок“, покажува колку малку знаеме за нашите сопствени когнитивни способности.
„Тековното разбирање не е соодветно на огромните расположливи ресурси за обработка и не сме виделе ниту една одржлива хипотеза што создава неуронско тесно грло што нè принудува да размислуваме само за една работа во исто време“, пишуваат авторите.
Човечкиот мозок е „звер“ кога станува збор за чиста аналитичка моќ. Неговите осумдесет милијарди неурони формираат трилиони врски групирани на начини што ни овозможуваат да чувствуваме, замислуваме и планираме својот пат низ постоењето со други луѓе покрај нас.
Фрукталните мушички, од друга страна, имаат можеби стотина илјади неурони, што е доволно за нив да најдат храна, да млатарат со крилјата и да комуницираат со други мушички. Зошто еден човечки мозок не би можел да се однесува како рој муви, при што секоја единица обработува голем број бита секоја секунда заедно со голема брзина?
Иако нема очигледни одговори, Џенг и Мајстер предлагаат дека тоа можеби има едноставно врска со потребите. Или попрецизно, недостатокот на потреби.
„Нашите претци избрале еволутивна ниша во која светот е доволно бавен за да дозволи преживување“, наведуваат неуробиолозите. „Всушност, 10 бита во секунда се потребни само во критични ситуации, а поголемиот дел од времето нашата околина се менува многу поопуштено.“
Истражувањата на споредливи стапки на преработка на податоци кај други видови се исклучително ограничени, објаснуваат истражувачите, иако изгледа дека она што го пронајдоа потврдува гледиштето дека генерално нашата надворешна околина се менува со брзина која бара да се носат одлуки само во неколку бита во секунда.
Знаењето за тоа како нашиот мозок еволуирал може да ни даде увид во подобрувањето на вештачката интелигенција, како и за нејзино обликување така што ќе одговара на нашата специјално специфична неуронска архитектура. Најмалку, тоа може да открие подлабоки предности на забавувањето и обработката на едно по едно едноставно прашање.
