Уредите за ладење спаѓаат во категоријата технологии без кои животот би бил многу поинаков и тежок. Можеби нивната најважна цел е одржување на оптималната температура за складирање на лекови и други медицински помагала. Во повеќето домови, можеби единствените уреди кои работат во текот на денот и ноќта се замрзнувачот и фрижидерот, благодарение на кои храната може да се чува долго време. Третиот разладен уред, кој поради се повисоките температури почесто се расипува е климата. Порастот на температурата не ги погодува само клима уредите, туку и другите кои мораат дополнително да работат поради потоплиот воздух.
Во новиот извештај објавен од UNEP, насловен како Keeping it Chill: Како да се задоволат барањата за ладење додека се намалуваат емисиите, се наведува дека врз основа на сегашните политики, инсталираната моќност на опремата за ладење ширум светот ќе се зголеми тројно до 2050 година, што ќе резултира со повеќе, но со двојно зголемување на потрошувачката на електрична енергија . Проблемот со ова е зголемувањето на емисиите што ќе се појават од ладењето до 6,1 милијарди тони еквивалент на јаглерод диоксид до 2050 година, што дополнително претставува повеќе од 10 проценти од глобалните проектирани емисии таа година. Треба да се спомене дека емисиите кои произлегуваат од ладењето се значително помоќни од CO2 кога станува збор за придонес кон глобалното затоплување.
Затоа е потребна сеопфатна и системска промена, која ќе овозможи ладењето да стане поодржливо на таков начин што очигледното зголемување на емисиите од овие уреди ќе се сведе на минимум. Извештајот објавен од УНЕП нуди мерки што може да се спроведат за да се постигне оваа цел.
Како што е наведено во извештајот, потребна е интегрирана акција во три клучни области.
Имено, стратегиите за пасивно ладење можат значително да ја намалат потребата за ладење и да вклучат добра изолација, рефлектирачки површини, природна вентилација, замена на прозорците и вратите со подобра изолација, уредување на просторот и други. Според податоците на УНЕП, примената на таквите стратегии би можела да го намали зголемувањето на побарувачката за ладење до 2050 година за 24 отсто.
Еден од начините пасивните стратегии да станат вообичаени е да се вклучат во енергетските регулативи за градежништво на национално, локално и општинско ниво.
Друга мерка е опремата со висока енергетска ефикасност. Глобалната просечна ефикасност на сите уреди за ладење до 2050 година би требало да биде речиси три пати поголема од просечната денес. Додека овие нивоа постојат во најсовремените технологии, тие треба да се прошират и да станат попристапни.
Оваа мерка треба да биде придружена со јасно означување на производите, односно производи кои содржат енергетски ознаки за подобро информирање на потрошувачите, а граѓаните треба да се охрабрат и со финансиски инструменти кои поттикнуваат побарувачка за поефикасни производи.
Конечно, неопходно е да се усогласат регулативите за постепено укинување на средствата за ладење кои имаат висок потенцијал за глобално затоплување, односно да се поттикнат технологии со низок потенцијал за глобално затоплување, таканаречениот низок GWP, бидејќи на овој начин емисиите на флуоројаглеводороди можат да да се преполови.
За потсетување, Србија во септември 2021 година го потврди Петтиот амандман на Монтреалскиот протокол за супстанции кои ја уништуваат озонската обвивка – амандманот Кигали, кој се обврзува да воспостави контрола врз потрошувачката и употребата на флуорирани гасови со ефект на стаклена градина.
Извор: energetskiportal.rs
