Оваа скијачка сезона на Копаоник и другите, пониски планини во соседна Србија каде и тоа како се вложува во ваквиот туризам, може да се опише како – предизвикувачка.
Прво, бевме сведоци на вториот најтопол декември на Копаоник откако има мерења (од 1951 година), а по декемвриските високи температури, јануарскиот недостаток на врнежи беше ноќна мора за скијачите и организаторите на скијачките центри.
Имено, тивкиот праг од околу 55-60 см снежна покривка е оптимална височина, која обезбедува скијачките терени да работат со полн капацитет, односно 95 отсто од скијачките терени да бидат отворени. Сепак, оваа сезона висината на снежната покривка на претепаните скијачки патеки на Копаоник не надмина 30 см.
Не се прослави ниту претходната сезона: беше зима со само 24 снежни денови, што е најмал број на снежни денови во последните 19 години, пишува за Клима101 Ирида Лазиќ, научник од Факултетот за физика и страсна скијачка. .
Скијањето е веќе поинакво: планините во Србија имаат драстично помалку ледени денови отколку што беше случај пред само неколку децении
Очекувано, најголем непријател на скијачките центри, како во Србија, така и во остатокот од светот, е зголемената температура на воздухот поради климатските промени, кои го топат снегот во зимските месеци.
На пример, набљудуваните податоци покажуваат дека од 1950 година до денес, драстично затоплување имало во зимските месеци – и дека тоа било најизразено на планините. Имено, и најниската минимална и највисоката максимална температура измерени во текот на зимата се зголемуваат за 1 °C по деценија во планинските предели на југозападна Србија, што е најголема (зимска) промена забележана во нашите мерења.
Ако ги погледнеме подрачјата на картата на Србија со климатски индекси на бројот на студени денови (минимална температура под 0 °C) и ледени денови (макс. температура под 0 °C), јасно се забележува дека најголем намалување на бројот на овие денови е на планините.
За одржување на патеките потребно е барем минималната дневна температура да биде под нулата (иако и тоа не е гаранција за квалитетот на патеките), а како што може да се види на мапите, токму овој индекс – број на студени денови – покажува значително намалување на планините во последните години, што е јасен приказ за тоа колку нашите планини се ранливи на последиците од климатските промени.
На пример, во Рашкиот крај, каде што се наоѓа нашата скијачка убавица Копаоник, во периодот од 1951 до 2000 година, околу 14 проценти од годините имале значително помал број на ледени денови (10+ помалку ледени денови) во однос на климатолошкиот просек. . Но, по 2000 година, речиси секоја втора година бележи вакво намалување на бројот на ледени денови, а во некои години ова намалување е уште подрастично – до 30 ледени дена помалку, цел „леден месец“ помалку.
Извор: energetskiportal.rs
