Во категоријата која е главно надвор од центарот на вниманието, но е исклучително конкурентна поради големиот број филмови, „Човекот кој не можеше да молчи“ се издвои со својата универзална и речиси општо разбирлива приказна за поранешен офицер на ЈНА. Хрватот Томо Бузов, кој како обичен патник во патнички воз, за време на војната 1993 година во Босна и Херцеговина, не можеше да го поднесе теророт на српските паравоени единици врз патниците муслимани, а неговата граѓанска храброст го чинеше живот.
Инспириран од текстот на Борис Дежуловиќ за судбината на Тома Бузов, филмот на Небојша Слијепчевиќ, претходно познат како одличен автор на долгометражните документарни филмови Gangster Loves You и Srbenko, се претвори во 13-минутно ремек дело, триумф на филмскиот минимализам и моралниот универзализам.
Тоа беше потврдено минатата пролет со Златната палма на Канскиот филмски фестивал, а потоа и т.н. Европски Оскар за најдобар европски краток филм. Овие награди и номинацијата за Оскар потврдуваат дека филмот успеа да допре до срцата и умовите на навистина голем број луѓе ширум светот.
Небојша Слијепчевиќ, како сценарист и режисер, е комплетен автор на филмот, но важно е да се споменат и клучните соработници, кинематограферот Грегор Божич и монтажерот Томислав Стојановиќ, актерите Горан Богдан и Драган Миќановиќ и продуцентите Катариница Прпиќ и Данијел Пек.
Патем, категоријата најдобар краток филм на Оскарите беше воведена дури во 1957 година и оттогаш е многу непредвидлива, поради што дури и традиционално доверливите прогнозери на Оскар тешко можат да ја предвидат. Сепак, филмскиот магазин Variety точно предвиде дека хрватскиот филм ќе добие номинација, но предност му даде на италијанскиот филм Dovecote како фаворит за Оскар. Сепак, италијанскиот филм воопшто не беше номиниран за Оскар.
