Иако денес се чини како вообичаен производ, достапен речиси насекаде, гумата за џвакање има многу позадина која не се забележува на прв поглед. Нејзината историја се протега илјадници години наназад, а нејзината намена се менувала со културниот и технолошки развој.
Сè повеќе внимание привлекуваат и нејзините нутритивни својства – особено прашањето колку калории содржи и дали влијае на апетитот и секојдневните навики во исхраната.
Калории во мало пакување
Клучната разлика е дали станува збор за мастика со или без шеќер. Една мастика без шеќер обично содржи од две до пет калории, кои главно потекнуваат од шеќерни алкохоли како сорбитолот. Верзиите со шеќер може да имаат до 11 калории по парче.
Иако калориите се минимални, редовното жвакање може да донесе значителен внес. Два парчиња мастика со шеќер дневно може да додадат до 6.700 дополнителни калории годишно.
Покрај тоа, самиот процес на жвакање троши енергија – за еден час жвакање, телото може да согори околу 11 калории. Со жвакање на гуми без шеќер, согорувањето може да биде дури и поголемо од внесот.
Историја
Жвакањето не е само модерна навика, туку има длабоки корени во историјата. Археолози во Финска откриле дел од брезова смола стара околу 6.000 години со траги од човечки заби, што се смета за најстариот доказ за жвакање.
Древните цивилизации користеле различни природни супстанции за таа цел. Старите Грци жвакале мастика и јаворова смола, додека Маите и Ацтеките користеле чикл – млечен сок од саподила – за одржување на чисти заби и освежување на здивот.
Модерни жвакалки
Развојот на модерните мастики започнал во САД. Првиот комерцијален производ бил „State of Maine Pure Spruce Gum“, кој го продавал Џон Б. Кертис во 1848 година. Тој се инспирирал од традицијата на северноамериканските Индијанци, кои жвакале смола од смрека.
Клучна фигура во историјата на жваките е Томас Адамс, кој ја патентирал машината за производство на гуми за џвакање во 1871 година и ја лансирал „Adams New York Chewing Gum“. Подоцна ги додал популарните вкусови како „Black Jack“ и „Tutti-Frutti“, првата мастика што се продавала во автомати во метро станиците.
Првата вистинска мастика се појавила во 1928 година, кога Волтер Димер ја измислил „Dubble Bubble“ во „Fleer Chewing Gum Company“. Таа била помалку леплива и поеластична од претходните верзии и добила карактеристична розова боја, бидејќи тоа бил единствениот пигмент што го имал на располагање.
Популарноста на мастиката дополнително се зголемила со маркетинг експерти како Вилијам Вригли помладиот и светските војни. Американските војници ја користеле мастиката за намалување на стресот и одржување на оралната хигиена, што ја направило позната низ целиот свет.
Извор: N1info.rs
