Она што некогаш изгледаше како краткорочен проект за Албарн помеѓу две плочи на Blur, сега е глобален феномен што ги надмина дури и Blur по влијание, особено надвор од Велика Британија. Присуството на деца во публиката е можеби најсилниот доказ за способноста на Gorillaz да се обновуваат и да останат релевантни – тие се музички свет што постојано се менува и се шири, огледало на Албарновата љубопитност.
Концертот беше дел од четириделна серија посветена на различни фази од кариерата на бендот, а оваа вечер беше посветена на култниот албум Demon Days од 2005 година. Во придружба на хор, гудачки квартет и неколку од оригиналните соработници, Албарн – облечен како стилски викар – влезе во улогата на фронтмен и внимателен домаќин. Иако не сите оригинални гласови можеа да бидат присутни, технологијата и гостите помогнаа да се зачува духот на албумот.
Починатиот MF DOOM и отсутниот Шон Рајдер се појавија преку екрани, а Скај Едвардс ја презеде улогата на Мартина Топли-Брд во „All Alone“. Сепак, вистинската магија дојде од ветераните: Бути Браун се појави во „Dirty Harry“ со енергија како огномет, а De La Soul ја раздрмаа арената со „Feel Good Inc.“, полни со хумор и харизма.
Ова сепак не беше обичен обид за реплика на студискиот звук. Под хаотичните, шарени видеа на Хјулет, музиката доби нова тежина. Бендот, хорот и гудачите внесеа театарска драматичност во секоја песна. „O Green World“ избувна во хаотична експлозија, додека кулминацијата со насловната песна „Demon Days“ се претвори во вистинска духовна катарза. Екраните беа исполнети со слики од витражи, додека Лондонскиот госпел хор го повторуваше рефренот „To the sun“ – момент во кој облеката на Албарн како викар доби сосема ново значење.
Иако бисот, составен од три понови Б-страни, беше стилски воздржан, делуваше помалку возбудливо во споредба со емотивниот врв што штотуку се одвиваше. Сепак, завршната песна „Hong Kong“, со прекрасниот настап на гуженг виртуозот Чинг Ду, ја затвори вечерта не со вресок, туку со тивко, меланхолично прашање – токму онакво какво што прилега на албум како Demon Days.
Треба да се запомни дека ова не е албум направен за славје. Создаден во ерата на Буш и Блер, Demon Days беше осмислен како музички одраз на свет во темнина, инспириран од хорор саундтреци и паранојата на бендови како The Specials. Концертот почна со монтирани снимки од воени катастрофи, а сцената повремено се капеше во пеколна, црвена светлина.
Пораката на албумот – опомена против човековата жед за уништување, на луѓето и на планетата – вечерва звучеше можеби и порелевантно отколку кога било. Горили се уште тука, и нивните демонски денови повторно се наша реалност.
Извор: The Guardian
