Дури и ако не знаете ништо за автомобили, сигурно сте слушнале за Ферари.
Италијанскиот производител на луксузни автомобили е еден од најпознатите во светот, но и најуспешниот кога станува збор за трките во Формула 1.
Брендот е толку препознатлив што кога ќе помислиме на црвената боја, помислуваме на „црвено ферари“.
Човекот кој е одговорен за сето ова е Енцо Ферари. Поранешен тркач со автомобили, тој изградил возило кое сите го сакале.
Приватно, тој привлече уште поголемо внимание бидејќи имал две семејства.
Како започнала историјата на Ферари?
Енцо Ферари е роден во февруари 1898 година во Модена. Не го сакал училиштето и не сакал да го продолжи семејниот бизнис на својот татко. Кога наполнил 10 години и гледал една трка со автомобили, знаел што ќе прави кога ќе порасне.
Работел за „Алфа Ромео“ како тест-возач, а во 1929 година го основал тркачкиот тим Скудерија Ферари со чија помош ги тестирал сите свои идеи и иновации. По несогласување со менаџментот, ја напушта „Алфа Ромео“ иако таа компанија го спонзорирала неговиот тим. Сметал дека не се целосно посветени на тоа, па затоа си тргнал по свој пат.
Поради ова, на „Скудерија Ферари“ не ѝ било дозволено да учествува на трки во следните четири години и така се родила неговата нова компанија – „Ауто Авио Коструциони“, која се фокусирала на производство на делови за авиони и бројни алатки и машини за италијанската влада за време на Втората светска војна.
Во 1939 година, AAC добил задача да конструира два тркачки автомобили. Иако трката беше откажана поради војната, моделот Tipo 815 беше создаден и останува важен дел од историјата и историјата на спортските автомобили.
Кога побарувачката за делови за авиони се намали по војната, Ферари можеше да се фокусира на автомобили.
Тој ја основа компанијата „Ферари“ во 1947 година, а AAC стана дел од неа. Фокусот беше исклучиво на производство на спортски автомобили со високи перформанси.
Моделот 125 S беше претставен истата година, по што следеа неколку легендарни модели – 250 GTO и 275 GTB. Тие беа украсени со елегантен дизајн, така што Ферари се позиционираше како лидер на пазарот на спортски автомобили.
Дури и денес, 250 GTO е еден од највредните и најбараните класични автомобили во светот, а некои се продаваат за повеќе од 50 милиони долари.
Ферари продолжи да доминира во 1950-тите и 1960-тите години кога победи на бројни трки како што се 24-часовната трка Ле Ман и шампионатот во Формула 1, а самите возачи беа светски познати ѕвезди. Ферари победи на повеќе од 5.000 трки и со тоа неговиот углед беше ненадминлив.
70-тите години од минатиот век беа обележани со финансиски проблеми, а на крајот беше купен од водечкиот италијански производител на автомобили „Фиат“, но спортските возила со високи перформанси сè уште редовно се произведуваа, па моделите 308 GTB и 512 TR ја видоа светлината на денот.
На крајот на 20 век, фокусот на луксузот се зголеми, па ентериерот беше направен по мерка, а автомобилите се одликуваа со висококвалитетни детали.
Во меѓувреме, Фиат и Крајслер се споија, а Ферари стана независна компанија со свој одбор на директори, акции и слично.
Двојниот живот на Енцо Ферари
Она што отсекогаш било поинтересно од историјата на компанијата е приватниот живот на Енцо Ферари.
Се оженил со Лаура Гарело во 1923 година и со неа добил син. Сепак, не се грижел многу за нив бидејќи трките биле на прво место. Синот подоцна починал поради тешка болест.
Енцо, покрај омажената, имал и невенчана љубов, па живеел со двете во два различни града. Љубовницата на Луна Ларди исто така родила син, кој го криел долго време, а денес тој е негов единствен официјален потомок и потпретседател на Ферари.
Енцо постојано ги полнел таблоидите и честопати велел дека „мажот секогаш треба да има две жени“.
Коњ кој скока
Исто така, се пишувало дека бил интимен со гламурозна актерка, вдовица на еден од настраданите во трката, а бил обвинет и за смртта на 14 гледачи за време на друга трка, но и никогаш не било заборавено колку бил лојален на италијанската фашистичка партија и Бенито Мусолини.
Конечно основал своја компанија во 1947 година, грофицата Паолина Барака предложила заштитен знак на автомобилот да биде „коњ кој скокас“ бидејќи верувала дека носи среќа. Енцо ја прифатил идејата и го врамил црниот коњ со златно поле што ја претставува Модена. Така се создавала историјата.
Енцо Ферари починал на 14 август 1988 година во Маранело на 90-годишна возраст, а според неговата желба, јавноста дознала за тоа дури по погребот.
