Марија, која живее во индискиот Кашмир, ги загуби својот внук и внука – 12-годишните близнаци Заин Али и Урва Фатима – во прекугранично гранатирање на 7 мај. Нивните родители, нејзината сестра Уруса и зет Рамез Кан, исто така беа повредени и сè уште се во болница.
Часови порано, истиот ден, Индија започна серија напади врз Пакистан и пакистанскиот Кашмир како одмазда за претходниот милитантен напад во индискиот Кашмир, во кој загинаа 26 туристи.
Нападите беа проследени со серија воени акции од Исламабад и Делхи кои траеја до саботата, вклучувајќи силно прекугранично гранатирање и напади со беспилотни летала.
Луѓето што живеат по Линијата на контрола (LoC), де факто границата меѓу Индија и Пакистан, беа најранливи, бидејќи гранатите паѓаа во близина на нивните домови.
Марија, која живее во Пунч, град во индискиот Кашмир во близина на Линијата за контрола, е меѓу десетиците луѓе кои ги загубиле своите најблиски во конфликтот.
Индија соопшти дека 16 лица биле убиени утрото на 7 мај во гранатирање од страна на Пакистан. Пакистан пак, соопшти дека најмалку 30 цивили загинале откако Индија започнала свои одмазднички напади во раните часови на 7 мај.
На 6 мај, како и секој друг ден, Заин и Урва се вратија од училиште, ја напишаа домашната работа, се играа малку, вечераа и потоа си легнаа.
Сè уште не беше зори кога семејството Кан слушна пукање само неколку километри од нивниот дом.
Преплашени, се скрија дома и чекале роднина да дојде да ги земе, вели Марија.
„Сестра ми ја држеше Урва за рака, а зет ми го држеше Заин. Тие штотуку ја напуштија куќата кога одеднаш експлодираше граната [во близина]. Парчињата ги погодија – Урва почина веднаш, а Заин беше фрлен некаде под силата на експлозијата“, вели Марија.
Таа додава дека нејзината сестра постојано го викала Заин. Кога конечно го забележала, еден странец му вршел кардиопулмонална реанимација на момчето, обидувајќи се да го оживее, но не успеал.
Се чини дека индиско-пакистанското примирје се одржува по обвинувањата за прекршувања.
Како позадинските канали и американските медијатори ги извлекоа Индија и Пакистан од работ на распадот.
Во меѓувреме, Рамез, кој лежеше крвав и во несвест, беше итно префрлен во болница – прво локална во Пунч, а подоцна во поголема болница во Раџури, оддалечена околу четири часа.
Бидејќи неговите повреди беа сериозни, тој повторно беше префрлен во болница во градот Џаму, уште едно четиричасовно патување.
Марија вели дека Урва и Заин биле центарот на животот на нивните родители. Рамез, наставник, сакал да им го даде најдоброто образование што можат да го добијат и затоа се преселиле во куќа што била поблиску до училиштето на децата, наречено „Христово училиште“.
На 9 мај, индискиот министер за надворешни работи, Викрам Мисри, на брифинг за медиумите изјави дека за време на силното гранатирање по должината на линијата за мир, пакистанска граната паднала зад училиштето „Христово“ во градот Пунч и експлодирала.
Рамез, вели Марија, сè уште не знае за смртта на своите деца бидејќи семејството не сака да го вознемири.
По гранатирањето на 7 мај, стотици луѓе го напуштиле Пунч и другите погранични градови за да избегаат во побезбедни области. Тие полека се враќаат по прекинот на огнот.
„Владата требаше порано да ги информира луѓето што живеат во близина на пограничните области, за да можат да заминат од таму и да одат на безбедно место. Можеби тогаш нашите деца ќе беа со нас денес“, вели таа.
„Ако војната е неопходна за безбедноста на земјата, ние ја поддржуваме“, вели Марија.
„Но, исто така сме тажни поради нападот во Пахалгам, но треба да размислиме и за животите на оние што живеат во близина на границата. Зарем не сме луѓе?“, прашува таа.
„Сега, без разлика дали има војна или прекин на огнот, нашите деца нема да се вратат.“
Извор: BBC
