Шопенхауер е роден на 22 февруари 1788 година во Гдањск (тогаш Данциг). Неговиот татко, Хајнрих Флорис Шопенхауер, бил богат трговец кој очекувал дека Артур ќе продолжи со семејната трговска традиција, додека мајка му, Јохана Шопенхауер, била успешна писателка и подоцна позната салонска домаќинка. По анексијата на Гдањск од Прусија во 1793 година, семејството се преселило во Хамбург.
Од мал, Артур бил изложен на различни култури и јазици, патувајќи со татко му низ Европа. Иако првично се школувал за трговец, по смртта на татко му во 1805 година се посветил на академското образование. Во 1809 година се запишал на медицински студии на Универзитетот во Гетинген, но наскоро преминал на философија под влијание на професорот Готлоб Ернст Шулце, критичар на Иммануел Кант.
Во 1811 година се преселил на Универзитетот во Берлин, каде следел предавања на Јохан Готлиб Фихте и Фридрих Шлајермахер, но не ги сметал за задоволителни. Докторирал во 1813 година на Универзитетот во Јена со дисертација За четирикратниот корен на начелото на доволна причина, во која ги истражува логичките, математичките, физичките и метафизичките основи на знаењето.
Философија на волјата и песимизмот
Клучната филозофска мисла на Шопенхауер е изложена во делото Светот како волја и претстава. Тој тврдел дека реалноста може да се набљудува од две перспективи: како претстава, кога светот го доживуваме преку сетилата, и како волја, односно ирационална реалност.
Според Шопенхауер, волјата не е рационална, туку се манифестира како бескрајна желба што предизвикува страдање. Секое човечко задоволство е привремено, бидејќи по исполнувањето на една желба следи друга, создавајќи бескраен циклус на незадоволство.
Неговата филозофија на песимизмот стои спротивно на хегеловиот идеализам, кој Шопенхауер го сметал за површен. Тој сметал дека единствен излез од страдањето е откажување од волјата, што го приближило до будистичките и хиндуистичките учења.
Влијание врз уметноста и етиката
Шопенхауер верувал дека уметноста обезбедува привремено бегство од страдањето. Највисоко ја ценел музиката, која директно ја изразува волјата, додека другите уметности само ги прикажуваат нејзините појави. Неговите идеи за естетиката длабоко влијаеле на Рихард Вагнер, Фридрих Ниче и Томас Ман.
Во етиката застапувал сочувство кон сите суштества и сметал дека моралот произлегува од препознавање на страдањето кај другите. Неговите погледи на аскеза и одбивање на волјата биле инспирирани од источните учења, нешто ретко за западните философи од тоа време.
Иако оригиналноста на неговата философија првично не привлекла големо внимание, Шопенхауер долго живеел изолирано во Франкфурт на Мајна. Популарност стекнал со објавувањето на збирката есеи Parerga и Paralipomena во 1851 година.
Неговата песимистичка филозофија, критика на идеализмот и оригиналната метафизика на волјата инспирирале многу мислители, вклучувајќи Ниче, Фројд и Алберт Ајнштајн. Артур Шопенхауер умрел на 21 септември 1860 година во Франкфурт.
Извор: Index.hr
