Децата честопати минуваат часови играјќи Minecraft, што во денешно време, кога сме опкружени со бројни дигитални отвори и distraкции, претставува вистински успех. Некои родители се загрижени дека интересот на нивните деца за оваа игра може да премине во опсесија, а некои дури сметаат дека станува збор за зависност, особено кога е тешко да ги одвојат од екранот.
Зошто Minecraft е толку привлечен за децата?
Стручњаците веруваат дека успехот на Minecraft и слични игри е резултат на длабоки психолошки, а дури и еволутивни фактори. Овие игри користат инстинкт кој е вграден во нас и кој е клучен за опстанокот на нашата врста – инстинктот за градење.
Како што децата сакаат да прават работи – било да се тоа песочни замоци, дрвени куќички или замислени светови – Minecraft е само современа дигитална верзија на оваа потреба. Но, зошто градењето е толку неодоливо за децата?
Психологот Питер Греј, кој го проучува начините на кои децата учат, за BBC изјавува дека сите сисари имаат потреба да се играат додека се млади. За време на играта, предаторите вежбаат како да ловат плен, а животните кои се ловени се играат со бегство и криење.
„Сите животни се играат со она што им е најважно за опстанокот и идното размножување“, вели Греј. За разлика од останатите животни, човековото опстанување зависи од способноста да градиме – од примитивни колиби до напредни алатки за лов и собирање храна. Затоа, не треба да не изненадува што децата имаат силен инстинкт за градење.
Греј додава дека децата исто така уживаат во игри кои вклучуваат јазик, имагинација и социјални правила – сѐ како дел од подготовките за возрасниот живот.
Влијанието на технологијата
Џулијан Тогелиус, компјутерски научник на Универзитетот во Њујорк, забележал сличен инстинкт кај својот син, кој уште немал три години. Во детската градинка започнал да гради тунели со играчки. Кога ќе порасне, компјутерите ќе му станат неодоливи.
Игри како Minecraft, кои дозволуваат играчите да истражуваат и да креираат без конкретни цели, му овозможуваат на детето да се поврзе со технологијата и да ги задоволи своите инстинкти за градење.
„Minecraft е многу попросто за креирање отколку пишување код. Игри како овие им овозможуваат на децата да ги задоволат нивните природни потреби за градење, додека традиционалните компјутери можат да бидат препрека за тие импулси“, изјавува Тогелиус.
Социјалниот аспект на Minecraft
Но, креативноста не е единствениот фактор што го прави Minecraft толку привлечна. Играта има и силна социјална димензија. Во „Survival Mode“ играчите се борат против непријатели, додека во „Sandbox Mode“ имаат неограничена слобода за создавање. Minecraft им овозможува на децата да се сретнуваат со пријатели кога не можат да се видат во реалниот свет.
„Minecraft станува виртуелно место за дружење, особено за децата кои не можат да се сретнат со пријателите“, вели Тогелиус.
Многумина го гледаат Minecraft како дигитален еквивалент на игралиштето – место каде децата можат да пронајдат своја ниша, да истражуваат и да се изразуваат преку различни стилови на играње.
Тогелиус, исто така, истражува како начинот на кој децата играат Minecraft може да открие аспекти на нивната личност. Преку оваа игра, децата многу лесно ги изразуваат своите карактеристики, што е невозможно во повеќето други видеоигри каде целта е само уништување.
Minecraft, всушност, е многу повеќе од обична игра. Тоа е алатка за учење, креативност и социјализација која им овозможува на децата да ја користат на начин кој им најмногу одговара.
