Секој дел од нашата планета Земја крие уникатна климатска приказна која се рефлектира во флората што расте таму. На бреговите на Медитеранот, маслинови дрвја и винова лоза успеваат благодарение на комбинацијата на сонце и дождливи зими. Спротивно на тоа, во Амазон доминираат тропски дождовни шуми, каде орхидеите и мововите ја користат влажноста за да го покажат својот сјај.
Климата во Калифорнија е блага во текот на целата година, дозволувајќи им на цитрусите и дивите цвеќиња да цветаат, додека на високите Анди, компирот и киноата се борат со суровото време, но сепак успеваат. Уникатната клима на Австралија и Нов Зеланд обезбедува дом на ендемични видови, додека шумите во Источна Азија, особено во Кина, Јапонија и Кореја, ги чуваат тајните на растенијата како чајот и оризот.
Сепак, сите овие региони делат едно правило: температурата е еден од клучните фактори за растот и опстанокот на растенијата. Дрвјата, и покрај недостатокот на централен нервен систем, имаат механизми со кои реагираат на промените во температурата. За време на студените месеци, многу растенија влегуваат во состојба на одмор, заштитувајќи се од смрзнување. Кога ќе се подобрат условите, тие се „будат“ и продолжуваат со растот.
Во новото истражување спроведено на Универзитетот Мартин Лутер Хол-Витенберг (MLU), научниците открија дека корените на растенијата имаат способност да ја чувствуваат температурата на почвата и да го приспособат нивниот раст на тие услови, што е клучно за понатамошно истражување.
Во потопли почвени услови, корените можат да го продолжат својот раст, обидувајќи се да стигнат до подлабоки и поладни слоеви кои обично содржат повеќе влага. Оваа адаптација е од особено значење за време на сушните периоди.
Ако овие температури се екстремни и траат предолго, може да дојде до намалување на фотосинтетската активност, што доведува до намален раст и, во последен случај, сушење.
Извор: energetskiportal.rs
