Пронајдената гробница има седум чекори кои водат до местото каде што е закопаната личност. Во неа се пронајдени и останки од куче, андијска морска свиња, како и различни дарови, кои упатуваат на можноста дека починатиот бил син на богат трговец.
Додатните анализи на ова место покажуваат дека членови на семејството веројатно ја посетувале гробницата и години по смртта на починатиот, оставајќи понуди како храна, школки, па дури и коски од лама.
Мумиијата припаѓа на маж, а според остатоците и начинот на закопување, кои се типични за планинските области, се смета дека ова подрачје било населен од жители и од приморски и од планински региони. Стратешката локација на Каџамаркилја овозможувала размена на стоки помеѓу овие региони.
Археолошкото откритие е дел од истражувањето кое го водат археологот Јомира Силвија Уаман Сантилјан, дипломирана на Универзитетот Сан Маркос, и професорот Питер Ван Дален Луна, со помош на студенти од Универзитетот Сан Маркос, како и од Универзитетите Сан Кристобал де Уаманга и Сан Антонио де Абад од Куска.
Пронајдената мумиија била сместена во фетален положај во овална подземна гробница, а до местото водат скалила со седум чекори.
Овој археолошки наод открива важни аспекти на културните практики во пред-Инка периодот и помага во разбирањето на социјалните и економските стратегии применувани во Каџамаркилја.
Истражувањето продолжува да го осветлува важноста на овој регион во периодот на доаѓањето на Инките и неговото интегрирање во Тавантинсују.
