Луѓето кои доживеале век овие навики ги сметаат за најважни за долговечноста

Можеме ногу да научиме од луѓето кои живееле сто и повеќе години. „Вашингтон пост“ побара четиринаесет стогодишници од целиот свет да размислат за тоа што е потребно за да се живее здрав и среќен живот и да ги споделат советите што би си ги дале во своите помлади денови. Еве што кажаа дел од нив.

Изберете го вистинскиот животен партнер
Леонард Семјуел Бејкер (101), ветеран од Втората светска војна, одамна е во пензија, но никогаш не престанал да работи. Тој пишува книги за деца и патентирал фудбалски шлем што може да го намали ризикот од потрес на мозокот. Но, од сите работи што ги направил, тој смета дека е најдобро да се ожени со неговата сопруга Џенет. Тој советува: „Изберете го вистинскиот партнер и ценете го времето што го имате“.

Сопругата ја запознал во 1954 година. Вели дека таа му била сродна душа и дека секогаш давала добри совети. Почина од проблеми со срцевите залистоци, на 88-годишна возраст.

„Некое време после тоа бев изгубена и се прашував дали доволно пати и кажав дека ја сакам. Ми требаа години да се опоравам од загубата по педесет години заедништво и блискост. Денес мојот живот е полн, но секогаш има Нешто недостасува. Џенет не е тука да ужива со мене“, вели тој.

Прави го тоа што го сакаш
Јапонката Шицуи Хакоиши има 107 години и сака да го собори Гинисовиот рекорд за најстар бербер во светот. Поради ова, вели, ќе мора да работи до 109 години.

Таа се преселила од рурален град во Токио на 14-годишна возраст за да тренира како бербер, индустрија во која доминираа мажи во тоа време. Возачката дозвола ја добила на 19 години, а набргу потоа нејзиниот сопруг загинал во Втората светска војна. Се вратила во селото и отворила берберница, која ја води и денес.

„Мојата работа е моја страст. Секој ден е благослов“, тврди Хакоиши.

Својата долговечност ја припишува и на чајот направен од сушен јапонски ѓумбир, цвеќиња и трн, кој го пие секој ден.

Не го занемарувајте образованието
Кога Роби Хол ќе се осврне на своите 100 години, таа има само едно жалење – што не била повеќе посветена на образованието. Го напуштила училиштето на 14 години за да почне да заработува, бидејќи во тоа време на нејзиното семејство и недостигало се поради големата депресија.

„Единствено што сакав беше џепарлак. Денеска посакувам да постапев поинаку и да го продолжев образованието. Пропуштив некои можности бидејќи во позадина секогаш чувствував дека ми недостига образование“, вели таа.

Научете за толеранцијата
Колин Бел, кој беше во брак 73 години, за најважни ги смета трпението и смислата за хумор. Но, му требаше време да го сфати тоа.

„Во моите дваесетти, кога јас и жена ми имавме деца, не ја разбирав важноста на добрината и толеранцијата. Тоа е нешто што го развив подоцна“, објасни тој.

Извор: index.hr

е-Трн да боцка во твојот инбокс

Последни колумни