Светски познатиот ресторан Sobrino de Botín се соочува со предизвик од друга мадридска таверна која тврди дека е уште постара… Нека започнат „тавернските војни“.
Две семејни таверни, двете со углед и историја, во прекрасна Шпанија, каде ја поставуваме сцената…
Оваа модифицирана Шекспирова реченица совршено ја доловува тековната „ривалство“ помеѓу два семејни ресторани, кои и двата тврдат дека се најстарите во светот.
Тука е Sobrino de Botín од Мадрид, кој ја поседува престижната Гинисова титула за најстар ресторан на светот.
Основан во 1725, само неколку чекори од познатата Plaza Mayor, славен е по својата печка на дрва и познати гости како Труман Капоте, Ф. Скот Фицџералд, а беше овековечен и од Ернест Хемингвеј во книгата „Сонцето повторно изгрева“, каде што го опишува Botín како „еден од најдобрите ресторани на светот“.
Гинис ја додели титулата во 1987 година, а годинава ресторанов прослави 300 години континуирано работење.
А потоа е Casa Pedro, лоцирана на периферијата од Мадрид. Оваа рустикална таверна смело тврди дека има право на титулата.
Ресторанот бил домаќин на шпанскиот крал Хуан Карлос I и сегашниот крал Фелипе VI, а сопствениците тврдат дека работел уште за време на Војната за шпанското наследство на почетокот од 18-тиот век – што би значело дека Casa Pedro е постара од Botín.
„Навистина е фрустрирачки кога ќе кажеш: ‘Да, постоиме од 1702’, но… не можеш да го докажеш тоа,“ вели менаџерката и осма генерација на сопственици, Ирене Гињалес. „Ако го погледнете логото на ресторанот, пишува ‘Casa Pedro, од 1702’, па рековме: ‘Ајде, да се обидеме да го докажеме тоа’.“
Нејзиното семејство ангажирало историчар и досега пронашле документи кои покажуваат дека ресторанот работел барем од 1750 година. Таа продолжува да бара докази за да ја потврди годината 1702.
Но прашањето останува: Како воопшто некој од двата ресторана може да ја има титулата?
Гинис им ги дава конкретните критериуми само на апликантите, според портпаролката Кајли Галоуеј. Тоа вклучува „значителни докази и документирано работење на ресторанот низ годините“.
Антонио Гонзалес, третата генерација на сопственици на Botín, вели дека Гинис барал доказ дека ресторанот работел континуирано, на истата локација и под истото име. Единствениот прекин бил за време на пандемијата – како и кај Casa Pedro.
Овие критериуми значат дека дури и постари ресторани, како парискиот Le Procope (основан 1686), не се квалификуваат за Гинисовата титула.
А за ситуацијата да стане уште покомплицирана – една италијанска траторија во историскиот центар на Рим можеби ќе им ја „украде“ титулата на двата шпански ресторани.
La Campana, сместена на Vicolo della Campana, нуди „вкус на автентична римска кујна со доза историја“ и тврди дека работи повеќе од 500 години. Сопствениците велат дека имаат документи и планираат да аплицираат кај Гинис.
